Inflacja to popularny temat w rozmowach o gospodarce. Większość modeli makroekonomicznych do analizy polityki pieniężnej jest przybliżonych wokół stanu zerowej inflacji, ale większość banków centralnych dąży do inflacji około 2 procent. Inflacja jest uważana za część problemu finansów publicznych, gdzie wysokie stopy inflacji są wynikiem nieefektywności systemu podatkowego.

Neoklasyczny model wzrostu został rozszerzony, aby uwzględnić konkurencję monopolistyczną i czyniąc dla nich system bardziej korzystnym. Jednak faktem jest, że giganci często uciekają do rajów podatkowych, co przekłada się na trudną sytuację społeczno-ekonomiczną państw, gdzie powinni płacić. Walczy się z tym na różne sposoby. Wielu ekonomistów zaproponowało ostatnio jeszcze wyższe cele inflacyjne, aby zmniejszyć występowanie zerowego ograniczenia w dolnej granicy polityki pieniężnej. Wzrost trendu inflacyjnego wiąże się często się z bardziej zmienną i niestabilną gospodarką i ma tendencję do destabilizacji systemu.

Coraz częściej mówi się o wadliwości obecnego systemu. Gospodarka nie jest modelowana jako ewoluujący system wykazujący pewne korzystne dla społeczeństwa prawidłowości. Skrajności niestabilności monetarnej pojawiają się coraz częściej. Przykładem na to jest rosnąca inflacja.

Inną, niezwykle istotną kwestią, która jest często pomijana, jest regresywność podatku inflacyjnego. Zamożni mogą unikać go łatwiej niż biedni. Polityka antyinflacyjna szkodzi klasom robotniczym. Na progu hiperinflacji powstaje niemożność finansowania sektora publicznego, gdyż nie ma nawet środków potrzebnych do jego utrzymania. Inflacja jest niebezpieczna dla oszczędzających pieniądze. Bogaci zazwyczaj zamrażają swoje środki w nieruchomościach, podczas gdy mniej zamożni lokują je w kontach bankowych. Wysoka inflacja sprawia, że rachunki prowadzone w krajowej jednostce monetarnej są praktycznie bez znaczenia.

Dodatkowym zaskoczeniem jest to, że wysokie inflacje w mniejszym lub większym stopniu utrzymują się poza giełdami, nie mając na nie specjalnego wpływu. Powody tego mają związek z trudnościami księgowymi. Korporacje nie są w stanie raportować swoich zysków w sposób wiarygodny dla rynku.

Zależność między względną zmiennością cen a inflacją ulega spłaszczeniu przy wysokich stopach inflacji. Jest w istocie bez wątpienia, że im częściej stałe ceny są korygowane, rośnie inflacja. Większość zmienności cen przy bardzo wysokich stopach inflacji umyka uwadze z miesięczną częstotliwością obserwacji.

Inflacja niszczy instytucje, ustalenia i procedury, na których polegają ludzie, aby zbliżyć się do optymalizacji rynku. Jest to negatywne zjawisko.