Medycyna to niezwykle obszerny zakres działań, dlatego właśnie wiele osób nie ma zbyt dużej wiedzy na ten temat. Dziedzina medycyny, której zadaniem jest leczeniem chorób narządu ruchu to osteopatia. Choroby mogą mieć postać pierwotną, a mianowicie, bezpośrednio związaną z narządem ruchu, czyli rwa kulszowa, a także zespół cieśni nadgarstka. Ponadto mogą być to choroby powodujące wtórne napięcie mięśniowe oraz ból, czyli choroby naczyniowe i autoimmunologiczne.

Leczenie chorób dzielimy na 3 procesy:

• wywiad z pacjentem – jego celem jest rozpoznanie problemu, jak również historii choroby. Ważnym elementem będzie wykluczenie przeciwwskazań do leczenia osteopatycznego, a także postawienie hipotez, czyli odnalezienie źródła, które powoduje u pacjenta objawy.
• badanie medyczne pacjenta – takie jak neurologiczne, ortopedyczne, osłuchiwanie pacjenta, opukiwanie, jak również istotne dla całego procesu leczenia specjalistyczne testy funkcjonalne (tzw. ruchowe). Dzięki tym działaniom wyklucza się albo potwierdza założone hipotezy.
• leczenie pacjenta z wykorzystaniem wielu specjalistycznych technik, które są przystosowane do wieku oraz jego stanu zdrowia, objawów, a także preferencji. Techniki te mogą należeć do: powięziowych, mobilizacji stawowych wraz z manipulacjami stawowymi, czyli po prostu nastawianie oraz techniki skracania czy też poizometryczna. To nie wszystko, ponieważ osteopatia opiera się przede wszystkim na uczuciu rozluźnienia u pacjenta. Wykorzystuje się tutaj techniki relaksacji mięśni, czyli wisceralne, a mianowicie są to manualne masaże.

Dziedzina ta od zawsze, jak i nadal po dzień dzisiejszy jest dla wielu ludzi egzotyczną metodą leczenia, do której podchodzą sceptycznie nastawieni. Należy jednak wiedzieć, że to nauka, która nie ma nic wspólnego z bujaniem w obłokach, to niezwykle skuteczna i wiekowa metoda ulżenia wielu objawów chorobowych. To żadna ezoteryka, szamaństwo czy też bioenergoterapia, gdyż osteopatia jest po prostu prastarą metodą, którą stosowano od zawsze. Nie jest medycyną alternatywną, ani też zwyczajnym masażem. Osteopata to poważny zawód medyczny, zupełnie taki sam, jak lekarz, pielęgniarka, czy fizjoterapeuta i dentysta, aż po weterynarza, psychologa, psychiatrę czy okulistę, ginekologa, neurologa, położną i wiele innych. W USA, co ciekawe osteopaci zajmują się również położnictwem, odbierając porody, a w chirurgii natomiast przeprowadzają operacje.

Z leczenia osteopatycznego należy skorzystać przy:

• ciągłych i trwałych bólach pleców oraz kręgosłupa
• bólach mięśni (po uszkodzeniu lub ich naderwaniu i przeciążeniu wysiłkiem fizycznym)
• bólach stawów (biodra, kolana, łokcie)
• bólach szyi oraz głowy (migreny, wypadki itp.)
• schorzeniu tzw. łokciem tenisisty lub golfisty
• zespole cieśni nadgarstka (ryzyko zaniku mięśni)
• rwie kulszowej i barkowej
• migrenach
• ostrogach piętowych
• paluchach koślawych (inaczej mówiąc halluksach)
• innych dysfunkcjach narządu ruchu.

Dzięki wyjaśnieniu, na czym polegają techniki osteopatii, być może większość osób, które do tej pory nie wierzyły w leczenie tą metodą, przekona się i skorzysta z jej dobrodziejstw.